Información virtual.

Crea unha nova entrada no teu blog co nome INFORMACION VIRTUAL. En formato libre desenrola os seguintes contidos buscando a información na rede e ilustra cada concepto cun vídeo da rede (duración non superior a 3 minutos si é posible). Non se trata de poñer moita información sinón de intentar explicar os conceptos para que os comprendan os teus compañeiros de clase.

• Xeolocallización.

     A xeolocalización emprégase para coñecer a ubicación xeográfica de modo automático, é dicir, a localización dun obxecto nun sistema de coordenadas determinado. Este proceso require dun disposiitivo dotado de GPS xunto cun sistema cartográfico de mapas. Os usuarios soen empregar esta tecnoloxía para oplanificar percorridos, obter información do lugar onde ese atopan ou compartir a súa situación xeográfica en tempo real, a través.
 A geolocalización é a capacidade para obter a localización xeográfica real dun obxecto, como un radar, un teléfono móbil ou un computador conectado a Internet. A geolocalización pode referirse á consulta da localización, ou ben para a consulta real da localización. O termo geolocalización está estreitamente relacionado co uso de sistemas de posicionamento, pero pode distinguirse destes por unha maior énfase na determinación dunha posición significativa (por exemplo, unha dirección dunha rúa) e non só por un conxunto de coordenadas xeográficas.

Para calquera geolocalizador, o motor de posicionamento usa a miúdo o método da radioayuda. Por exemplo, Time Difference Of Arrival (TDOA) para a precisión. Os sistemas TDOA amenudo utilizan pantallas de asignación ou outros sistemas de información xeográfica. Cando un sinal de GPS non está dispoñible, as aplicacións de geolocalización poden utilizar a información das torres telefónicas para triangular a posición aproximada, un método que non é tan preciso como o GPS, pero que mellorou moito nos últimos anos de redes sociais. 


Vídeo.

• Realidade aumentada.

           A realidade aumentada engade información virtual á realidade. Existen diversas aplicacións de realidade aumentada; un dos exemplos máis populares é Layar. Esta aplicación emprega o receptor GPS e a brúxula do teléfono móbil para ubicar a posicion do usuario e a súa orientación. A pantalla do teléfono mostra o que a cámara capta e, sobre esta imaxe do entorno, superpón en tempo real , información relativa ao que hai diante do usuario: a parada de autobus máis cercana, restaurantes, tendas, caixeiros, información sobre os monumentos, etc.

A realidade aumentada (RA) é o termo que se usa para definir unha visión a través dun dispositivo tecnolóxico, directa ou indirecta, dunha contorna física do mundo real, cuxos elementos se combinan con elementos virtuais para a creación dunha realidade mixta en tempo real. Consiste nun conxunto de dispositivos que engaden información virtual á información física xa existente, é dicir, engadir unha parte sintética virtual ao real. Esta é a principal diferenza coa realidade virtual, posto que non substitúe a realidade física, senón que sobreimprime os datos informáticos ao mundo real.

Coa axuda da tecnoloxía (por exemplo, engadindo a visión por computador e recoñecemento de obxectos) a información sobre o mundo real ao redor do usuario convértese en interactiva e dixital. A información artificial sobre o medio ambiente e os obxectos poden ser almacenada e recuperada como unha capa de información na parte superior da visión do mundo real.

A realidade aumentada de investigación explora a aplicación de imaxes xeradas por computador en tempo real a secuencias de vídeo como unha forma de ampliar o mundo real. A investigación inclúe o uso de pantallas colocadas na cabeza, un display virtual colocado na retina para mellorar a visualización, e a construción de ambientes controlados a partir sensores e actuadores.

Recentemente, o termo realidade aumentada difundiuse polo crecente interese do público en xeral.

Video2

• Licencias Creative Commons.

    As licenzas Creative Commons (CC) están ao momento dispoñibles en 43 xurisdicións diferentes de todo o mundo, xunto con outras 19 máis en desenvolvemento.1 As licenzas para xurisdicións fóra dos Estados Unidos están baixo a competencia de Creative Commons International.

   A última versión das licenzas Creative Commons é a 4.0. Nesta ampliouse a cobertura legal tamén para bases de datos e mellorouse a legibilidad, entre outras cousas.

 Moitas das licenzas,e en particular todas as licenzas orixinais, conceden certos "dereitos básicos" (baseline rights),3 como o dereito para distribuír a obra con copyright, sen cargo. Algunhas das licenzas máis novas non conceden estes dereitos. Os termos de cada licenza dependen de catro condiciones

Video3

• Macrodatos (Big Data).

 O Big Data ou Datos masivos é un concepto que fai referencia á acumulación de grandes cantidades de datos e aos procedementos usados para atopar patróns repetitivos dentro deses datos. o fenómeno do Big Data tamén é chamado datos a gran escala. Nos textos científicos en español con frecuencia úsase directamente o termo en inglés Big Data, tal como aparece no ensaio seminal de Viktor Schönberger Big data: A revolución dos datos masivos.1

A disciplina dedicada aos datos masivos enmárcase no sector das tecnoloxías da información e a comunicación. Esta disciplina ocúpase de todas as actividades relacionadas cos sistemas que manipulan grandes conxuntos de datos. As dificultades máis habituais vinculadas á xestión destas cantidades de datos céntranse na recolección e o almacenamento,2 procura, compartición, análise,3 e visualización. A tendencia para manipular enormes cantidades de datos débese á necesidade en moitos casos de incluír a devandita información para a creación de informes estatísticos e modelos predictivos utilizados en diversas materias, como as análises de negocio, publicitarios, os datos de enfermidades infecciosas, a espionaxe e seguimento á poboación ou a loita contra o crime organizado.


Video4